การที่พวกเราเจอะกันเป็นด้วยเหตุว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[dsmol19]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาพบกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง แล้วก็แม้หมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจะจำเป็นต้องจาก

สิ่งไหนที่เราทำมา ไม่อย ากพบก็จะต้องพบ ไม่อย ากจากก็จำต้องจาก นี่แหละหนา ที่เรียกว่า ก ร ร ม


เพราะฉะนั้น การที่เราโดน กระทำ จากคนอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันสำเร็จของแขน ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเกิดเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เนื่องจากว่าอยู่นอกจากวิสัยของคน ที่จะรับทราบได้

เสมอเหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนผืนโลกโดยที่พวกเราไม่รู้ตัว หรืออากาศ ถึงจะไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็แบบเดียวกัน ทุกการกระทำนั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเรารู้และเข้าใจดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างแขน ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

พวกเราก็จะต้องฝึกหัดที่จะยกโทษ ปล่อยเขาออกจากดวงใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเรายกโทษพวกเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับแขน ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรก็ตามกับเขา

เสมือนคำที่ว่า "บุญผู้ใดกัน..กร ร ม มัน"

ตามหลักคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านพูดไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

ด้วยเหตุว่าทุกสิ่งล้วนควรมีที่ไปที่มา โน่นคือ ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แม้กระนั้นเมื่อพามาเจอกันแล้ว จากนั้นคือ เราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันทำดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่พวกเรา

การพบเจอกันในขณะนี้ เป็นผลของแขน ร ม ในสมัยก่อนที่ผ่านมา

แต่ชีวิตจะเป็นยังไง ในอนาคต เป็นผลของมือ ร ม ที่พวกเราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/